یادمه هشت سالم بود ,یه روز از طرف مدرسه بردنمون کارخونه تولید بیسکوییت ما رو به صف کردن و بردنمون تو کارخونه که خط تولید بیسکویت رو ببینیم وقتی به قسمتی رسیدیم که دستگاه بیسکویت میداد بیرونخیلی از بچه ها از صف زدن بیرون و بیسکویتایی که از دستگاه میزد بیرون رو ورداشتن و خوردنمن رو حساب تربیتی که شده بودم میدونستم که اونا دارن کار اشتباه و زشتی میکننواسه همین تو صف موندم ولی آخرش اونا بیسکویت خورده بودن و منی که قواعدو رعایت کردم هیچی نصیبم نشده بود,الان پنجاه سالمه ،اون روز گذشت ولی تجربه اون روز بارها و بارها تو زندگیم تکرار شد
خیلی جاها سعی کردم که آدم باشم و یه سری چیزا رو رعایت کنم
ولی در نهایت من چیزی ندارم و اونایی که واسه رسیدن به هدفشون خیلی چیزا رو زیر پا میذارن از بیسکوییتای تو دستشون لذت میبرن
از همون موقع تا الان یکی از سوالای بزرگ زندگیم این بوده و هست که خوب بودن و خوب موندن مهمتره یا رسیدن به بیسکوییتای زندگی؟
اونم واسه مردمی که تو و شخصیتت رو با بیسکوییتای توی دستت میسنجند!!!!!!!
خاطره ای از/پرویز پرستویی
*واقعا کدومش مهمتره؟!!!! بنظرم ادم باید خودش انتخاب کنه اینکه اگه نظر و عقیده ی مردم برات اهمیت داره خب قطعا باید چشت ب بیسکوییتای توی دستت باشه ک روز ب روز تعدادشون بیشتر شه!!!
اما اگه تو این دنیا به این نتیجه رسیدی ک خودت از همه مهمتری و شخصیتت همونیه ک خودت ساختی با افکارو فلسفه خودت ,پس دیگه تعداد بیسکوییتای زندگیت برات اهمیتی نداره,..خوب بودنو خوب موندنو ترجیح میدم....
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
حسن عقلی که منجر به مدح عقلی میشه
می ارزه به بیسکویت که تبدیل به چیزی که راهش پایین تر
از عقل و از اعضا اسافل می گذره
خلاصش به قول بچه محلامون
همه آدما اینطور آدمو تحسین میکنن
و خیلی چیزای دیگه
تشکر
خدانگهدار
سلام
بله درسته..
تشکر از شما :)